کپسول زیر پوستی سلولهای پانکراس برای جایگزینی انسولین

 25 مارس 2014- دانشمندان با روش کپسوله سازی سلولهای پانکراس مشتق شده از سلولهای بنیادی و قرار دادن آن در زیر پوست موشهای دیابتی موفق به ابداع روشی جدید برای جایگزینی انسولین شدند.

 این روش با موفقیت و بدون هیچگونه عوارضی انجام شد. این تحقیق استفاده از سلولهای بنیادی با تکنولوژی encapsulationبرای درمان دیابت وابسته به انسولین را تایید کرد.

منظره ی میکروسکوپی جزایر لانگرهانس پانکراس. سلولهای بتا در جزایر مسئول  تولید انسولین  هستند.

 محققین انستیتوی تحقیقات پزشکی  Sanford-Burnhamو دانشمندان دانشکده ی دارو سازی UCدرسن دیگو نشان دادند که از طریق کپسوله سازی سلولهای پانکراس بالغ مشتق شده از سلولهای بنیادی جنینی انسان( hESC)و قرار دادن آنها  زیر پوست موش دیابتی، مقدارکافی انسولین  برای کنترل قند خون  بدون عوارض ناخواسته تولید می شود.

دانشمندان معتقدند استفاده از سلولهای تولید کننده ی انسولین مشتق شده از  hESCبصورت کپسوله روش موثر و ایمنی در درمانهای جایگزینی سلولی برای دیابت وابسته به انسولین  است.

پرفسور Itkin-Ansariمی گوید: این مطالعه  بصورت انتقادی به ارزیابی برخی از مشکلات  بالقوه ی استفاده از سلولهای بنیادی برای درمان دیابت وابسته به انسولین پرداخت، ما نشان دادیم که سلولهای پانکراسی مشتق شده از hESCوقتی در کپسول محاصره می شوند قادر به تولید  انسولین  در پاسخ به افزایش گلوکز خون بدون افزایش حجم یا بدون خروج از کپسول هستند. این نتایج بسیار مهم هستند زیرا  سلولهای کپسوله شده کاملاً کاربردی و قابل باز یافتند.

نتایج تحقیق درمجله ی Stem Cell Researchبصورت آنلاین  منتشر گردید. دکتر Ansariوگروهش با استفاده از تصویر برداری بیولومینسنس به بررسی سلولهای کپسوله شده پس از ایمپلنت پرداختند. آنها می خواستند از استقرار این سلولها درکپسول مطمئن شوند. تلاش های قبلی  برای جایگزینی سلولهای تولید کننده ی انسولین (سلولهای بتا) با چالش های زیادی روبرو بود، برای مثال محققین  تلاش کردند افراد دیابتی را با سلولهای بتای بالغ درمان کنند اما از آنجائیکه  سلولهای بالغ بسیار شکننده و کمیاب هستند این روش  مملو از مشکلات بود و به نتیجه  نرسید. علاوه بر این از آنجائیکه سلولهای  بالغ از ارگانهای اهداء کننده بدست می آمد، از طرف سیستم ایمنی بدن فرد به عنوان  یک عامل  خارجی شناسایی شده و مورد حمله قرار می گرفت بهمین علت نیاز به تجویز داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی وجود داشت که نهایتاً موجب مستعد شدن بیمار به ابتلا به عفونتها، تومورها و سایر وقایع ناخواسته دیگر می شد.

 تکنولوژی کپسوله سازی برای محافظت از سلولهای اهداء شده در برابر سیستم ایمنی ابداع شد و درمطالعات پری کلینیکی بسیار موفق بوده است.

 دکتر Ansariوگروهش قبل از این نشان دادند که سلولهای پیش ساز سلولهای جزایر پانکراس به عنوان بهترین نوع  سلول برای کپسوله سازی هستند. آنها دریافتند  که سلولهای اجدادی  بسیار  نیرومند تر از سلولهای بتای بالغ برای کپسوله شدن هستند. زمانیکه این سلولها در کپسول  قرار می گیرند به سلولهای تولید کننده ی انسولین بلوغ می یابند و هر زمان که بدن به انسولین  نیاز داشته  باشد، انسولین ترشح  می کنند.

 دکتر Ansariمی گوید: زمانیکه  بقاء سلولها را در حالت کپسوله تا 150 روز مشاهده نمودیم (طولانی ترین زمان آزمایش شده) بسیار هیجان زده شدیم. موضوع دیگری که از درجه ی اهمیت مشابهی برخوردار بود عدم تغییر توده ی سلولهای اجدادی در پاسخ به گلوکز بود این بدان معنا است که آنها به خارج از کپسول رشد نمی کردند.

دکتر Ansariمی افزاید: اقدام بعدی ابداع  روشی است که با آن  بتوانیم سایز کپسول مورد نیاز برای  جا دادن تعداد کافی سلولهای اجدادی بتا را که بتوانند به تغییر غلظت گلوکز در انسان پاسخ دهند، تعیین کنیم و البته  ما می خواهیم  بدانیم چنین کپسولی برای چه مدت بصورت ایمپلنت کارایی دارد.

با درنظر گرفتن این اهداف و ادامه ی کسب نتایج موفقیت  آمیز، انتظار داریم این تکنولوژی روزی به عنوان  یک گزینه ی درمانی  برای بیماران  دیابتی وابسته  به  انسولین  مطرح شود.

منبع: www.sciencedaily.com/releases/2014/03/140325100315.htm

سرپرست مترجمین: ماندانا فرخی نیا